De Westkust van Koh Chang, met veel resorts maar ook rustige plekjes

Door Sabine Kuipers-van der Meer

De westkust van Koh Chang is het meest ontwikkeld. Hier zijn de meeste stranden, dorpjes, restaurantjes, resorts enzovoorts. Maar we vonden er zeker ook mooie en rustige plekjes.

Meivakantie

Hemelvaart

Mooie zonsondergang aan de Westkust van Koh Chang

Wij waren in Koh Chang in de zomer van 2011. Vanuit ons verblijf aan de Oostkust namen we de scooter om ook de westkust te bezoeken. En later verbleven we er ook nog een paar daagjes.

De route vanaf het Noord-Oosten (waar Amber Sands zit)  is mooi. We rijden eerst omhoog naar het Noorden. Kleine bergweggetjes met haarspeldbochten vergen onze aandacht.

We houden een kleine pauze bij de chinese tempel, die aan de Noordkant bij een mooi uitzichtspunt staat. Dan weer naar beneden, en na het dorpje Ban Khlong Son weer omhoog.

Dan komen we uit aan de westkust bij White Sand Beach. Dit is direct het grootste en drukste strand op Koh Chang.

Van het witte zand strand naar Hat Kai Mook

Geen zandstrand bij Hat Kai Mook

Alleen zien we weinig van het strand. Alle resorts en restaurantjes blokkeren het zicht op strand en zee. Vanaf de scooter is het lastig om er een indruk van te krijgen.

We tuffen vrolijk verder en stoppen pas bij het volgende strand, Hat Kai Mook. Hier hadden we een leuk resort gezien. Alleen blijkt dat het strand hier geen strand is, maar vooral rotsen. Het Penny Bungalow resort is wel leuk, en we genieten van het eten in het restaurant.

Dan vervolgen we onze tocht, en even later komen we olifanten tegen. De jongens blij, eindelijk olifanten op olifanten eiland. Maar we maken vandaag geen tochtje.

Ook het paadje naar de waterval laten we links liggen. De jongens hebben geen zin om te wandelen. Rijden op de scooter bevalt ze beter.

We passeren nog een paar dorpjes en stranden (weer niet te zien vanaf de weg), en dan gaat het weer flink omhoog.

Het eenzame strand – not

Zeb rent weg voor de zee

Na de afdaling komen we uit bij Hat Tha Nam, oftewel Lonely Beach. Niks Lonely aan hier. Veel resorts en kleinere guesthouses. Hier gaan we eens lekker het strand op.

En het is zeker een mooi strand. Wel waarschuwingsborden voor de sterke stroming die hier kan zijn. Maar wij gaan toch alleen maar even met onze voeten in het water.

Er hangt ook een hele grote schommel, en we vermaken ons dus prima. Zo goed zelfs, dat we ons realiseren dat we het zuid-westen van het eiland niet gaan halen als we voor donker terug willen zijn.

Prachtig uitzicht

Prachtig uitzicht bij Kai Bae Viewpoint

Lonely Beach was dus voor nu het verste punt. We gaan terug omhoog, en stoppen nog even voor het fantastische uitzicht op de kleine eilanden.

Terwijl we staan te genieten zien we een behoorlijk grijze lucht aankomen. Snel dus weer op de scooter. We rijden zo snel mogelijk terug, maar als we bij white sand beach komen begint het toch te regenen.

Net op dat moment komen we langs eetcafé Amsterdam. Toeval bestaat niet, dus daar gaan we even schuilen.

We nemen wat te drinken en genieten van een bordje snacks. Mini broodjes bitterbal, frikandel en hamburger. Een groot feest voor Zeb en Tycho.

Als het droog is rijden we terug naar Amber Sands. Het is ondertussen al donker aan het worden.

Een prima dagje scooteren zit er op. Wat is dat toch een leuke manier om zo’n eiland te verkennen. En we besluiten om later in de week te verhuizen naar de Westkust, om de drukkere kant van Koh Chang ook goed te kunnen beleven.

Van Amber Sands naar Rock Sand

En dus vertrekken we een paar dagen later van Amber Sands naar White Sands Beach.

Rock Sand Resort op Koh Chang

Onze accommodatie hier heet Rock Sand, en niet zonder reden. Het is tegen de rotsen aangebouwd en heeft een prachtig uitzicht op zee.

Als we bij White Sands Beach naar beneden lopen komen we inderdaad uit op een prachtig wit strand. Wel is het even sjouwen met onze rugzakken over het strand omdat Rock Sands beach niet aan de weg ligt.

Nadat we onze spullen op de kamer gedropt hebben gaan we eerst lunchen in het restaurant. Deze is op palen gebouwd. De zee slaat met vloed onder tegen de rotsen aan.

We hebben hier een tv op de kamer. Daar willen de jongens eerst even gebruik van maken. Ze kijken een tekenfilm in het Thais en als deze afgelopen is gaan we naar het strand.

Spelen in de hoge golven

Waar de zee aan de Oostkust heel rustig is, zonder golven, daar zijn die er aan de Westkust van Koh Chang volop. Leuk!!

We spelen met de golven en bouwen zandbergen die we versieren met schelpen. Al kun je daar niets van zien omdat Tycho elke schelp verstopt onder een nieuwe hand zand.

Tycho schommelt boven de golven

Zeb graven we met zijn benen onder het zand en zo hebben we met zijn vieren dolle pret.

Tycho schommelt nog wat op een grote schommel die aan een boom hangt terwijl Zeb en ik nog wat in de golven duiken.

Als we allemaal genoeg zout water binnen hebben gekregen, gaan we ons douchen.

Daarna lopen we langs het strand waar vele restaurantjes hun tafeltjes op het strand hebben gezet. We strijken neer bij één van deze tentjes en genieten van een hapje en drankje onder een mooie sterren hemel.

Met de scooter naar de pier

Eén van de haarspeldbochten op Koh Chang

We huren nogmaals een scooter voor een dagje toeren naar de pier, aan het zuidwesten van het eiland.

Onderweg maken we een stop bij de blue lagoon om wat te drinken. Dit resort ligt aan een mooie lagune.

Daarna rijden we verder door de prachtige omgeving met aan de ene kant de bergen met zijn jungle en aan de andere kant regelmatig mooie uitzichten over de zee en op wat eilandjes.

De pier bij Bang Bao

Huizen aan de pier van Bang Bao

Dan arriveren we bij het vissersdorpje Bang Bao. Dit dorp is weinig meer dan een lange pier het water in met vertakkingen.

We parkeren onze scooters en lopen langs de vele souveniers stalletjes die op de pier gebouwd zijn.

Als we eenmaal voorbij de winkeltjes zijn zien we een vuurtoren op het einde van de pier staan. Vlak ervoor liggen diverse boten voor snorkel en andere uitstapjes op zee.

In het water zien we verschillende vissen zwemmen, waaronder vissen met een lange puntige snuit. Wij noemen ze maar naald visjes.

Lunch in een bijzonder restaurant

Eten met de beentjes bungelend boven het water

Op de pier zitten ook een paar restaurantjes. We kiezen er één met een bijzondere tafel. Deze heeft een glasplaat, terwijl wij op de grond zitten en onze benen in een gat in de vloer hangen.

Door het glas kunnen we naar de zee kijken. Erg grappig. Soms komen er wat visjes voorbij zwemmen.

Er hangt een heerlijke relaxte sfeer in het restaurant en de bediening is zeer aardig. En het eten is ook nog eens heerlijk (hoe kan het ook anders).

Voordat we weer op de scooter stappen, kopen we nog wat souveniertjes voor de jongens. Een haai om op de afzuigkap te hangen en wat sleutelhangers.

Dan rijden we weer in een rustig tempo terug en maken nog een stop bij een mooi uitzichtwaar we een ijsje eten.

Spelen en relaxen

Zeb en Tycho worden overspoeld door de zee

Op onze laatste dag op Koh Chang genieten we van het strand en het huisje. De jongens vinden het heerlijk om een dagje te kunnen kleuren, treinbaan bouwen en tv kijken.

En wij vermaken ons achter de computer, wat lezen en het prachtige uitzicht vanaf het balkon van onze bungalow.

‘s Middags gaan we zwemmen in zee. Er staan behoorlijke golven en ze lijken wel verder het strand op te komen dan de afgelopen dagen.

We moeten dus regelmatig achter een schoen of een bootje aanrennen omdat deze meegesleurd worden de zee in.

‘s Avonds eten we op het gezellige terras van Rock Sand Beach en genieten we van de vissersboten op zee met hun groene lampen. Ook spelen we een spelletje “mens erger je niet”. De jongens gaan er helemaal in op.

Terug naar Bangkok

En dan moeten we helaas Koh Chang gaan verlaten. We zullen dit eiland gaan missen. Er is hier zoveel moois te zien en te beleven.

Op de ferry nemen we afscheid van Koh Chang

Van slecht weer in het regenseizoen hebben we geen last gehad. Een buitje op zijn tijd was zelfs wel lekker. Al kan je hier ook pech hebben met een hele dag regen.

Na het ontbijt nemen we afscheid van Annalies en Fred van Rock Sand Beach. Dan lopen we weer bepakt en bezakt over het strand (ongeveer 300 meter) naar de weg.

Als we daar aankomen loopt het zweet met straaltjes over onze lichamen. We zijn dan ook blij als we in een minivan met airco kunnen stappen.

Deze brengt ons naar de veerboot, waar vanaf we nog uitgebreid het mooie eiland kunnen uitzwaaien.

Vind je deze pagina leuk? Klik op de knop hieronder!

(Zie je de knop niet? Log dan in op je Facebook account en/of geef Facebook toestemming om cookies te gebruiken)