Gezellig dagje Apenheul

In de vakantie gingen we gezellig een dagje naar Apenheul. In deze superleuke dierentuin waren we alweer een paar jaar niet geweest, dus het werd weer eens tijd.

We namen Opa en Oma mee, en ook neefje Max en nichtje Idske. En het was meteen het begin van een weekendje weg met dit gezellig stel.

Verdeeld over twee auto’s reden we richting Apeldoorn. Dat is best nog een eindje rijden (een kleine anderhalf uur). Maar met die extra visite erbij is dat geen probleem.

Eenmaal bij de Apenheul kunnen we niet wachten om snel het park in te gaan. Maar niet voordat we voor de kinderen het extra rugzakje hebben gekocht. Met petje, verrekijker en apen spotboek kunnen ze op pad.

Een Doodshoofdaapje op je schouder?

Het eerste deel waar je altijd in komt, is het deel waar de grappige doodshoofdaapjes vrij rondlopen. Vroeger zaten ze dan veel tussen het publiek, op zoek naar wat lekkers.

Maar tegenwoordig moet je al je spullen in een aap-vrije tas stoppen, zodat er voor de aapjes weinig meer te vinden is. Terecht, want ze konden er met je spullen vandoor gaan, of bijten als je iets niet los liet.

Het is wel een beetje jammer, want het is juist zo leuk als ze op je schouder springen. Leuk dus, als we erachter komen dat de aapjes de kinderwagens nog wel interessant vinden. Blijkbaar is daar nog wel eens iets te halen.

Als we dus in de buurt van een paar kinderwagens blijven, hebben we geluk. De aapjes springen van de ene naar de andere, en als je daar dus tussen gaat staan, zitten ze ook even op je schouder.

Het voeren van de Maki’s

We wandelen door naar het volgende hoogtepunt: de Maki’s. Deze halfapen uit Madagascar lopen ook los, maar ze zijn bijna niet te vinden.

Gelukkig wordt het voedertijd en dan komen ze plotseling te voorschijn. Grappige beesten zijn het, sommigen met één tot wel drie kleintjes op hun rug.

Er is veel publiek bij het voederen, en sommige maki’s gaan door het publiek om bij het voer te komen. Erg leuk natuurlijk, vooral als het publiek dat eerst niet door heeft, en dan plotseling schrikt.

Even spelen en lunchen

Op verschillende plekken in Apenheul zijn er kleine en grote speeltuinen ingericht. Zo kunnen de kinderen even zelf de aap uithangen, wat ze goed afgaat.

We hebben op de buienradar gezien dat er ook een buitje aankomt. En dus blijven we hier even bij het restaurant om te lunchen.

Bij het restaurant zit ook een grote papegaai. Die aast op de patatjes die sommige bezoekers aan hem voeren. Of dat wel zo goed is voor het beest vragen we ons af.

Het voeren van de Orang Oetangs

Na het buitje gaan we door naar de Orang Oetangs. Ook hier treffen we het dat het voedertijd is. Wel is het lastig om een plekje te veroveren zodat we het goed kunnen zien, maar dat is gelukt.

De grote rode mensapen zijn in hun verblijf terwijl de verzorgers het voer op hun eiland verstoppen. En als de deuren dan open gaan, komen ze snel naar buiten om op zoek te gaan.

De Orang Oetangs vinden het fruit en andere lekkernijen, terwijl een verzorger ze aan ons voorstelt. Grappig zijn de blokken met honing die in de bomen hangen. Een paar apen gebruiken stokjes om de honing er uit te krijgen.

Wat weet je van de gorilla’s?

We wandelen verder langs alle apensoorten. Tot we bij de gorilla’s komen. Die kunnen we alleen spotten met de verrekijkers, maar er is hier nog meer te doen.

Er hangen informatieborden met vragen voor de kinderen. Maar er is ook een gedeelte waar je je met de gorilla’s kunt meten.

Hier leer je hoe groot ze zijn, hoe snel, maar vooral ook hoe sterk. Zelfs pappa blijkt niet sterker dan een baby-gorilla, tot grote hilariteit van de kinderen.

Op zoek naar de kleine aapjes

Door het hele park zijn de jongens met hun apen spotboek op zoek naar de verschillende soorten apen. Maar vooral in het laatste deel, vanaf het apenboompad, zijn ze daar druk mee.

Hier bevinden zich namelijk veel verschillende kleine apensoorten. En verschillende daarvan lopen los rond en zijn lastig te vinden.

De kinderen zijn echter vastberaden om ze allemaal op hun lijstje af te vinden. Uiteindelijk, met een beetje hulp van een verzorger, lukt ze dat ook. Apentrots mogen ze bij de uitgang hun beloning in ontvangst nemen.

Al met al was dit een zeer geslaagd begin van ons weekendje weg. Apenheul blijft toch wel onze favoriete dierentuin.