Eilandhoppen in Griekenland – Groepsreis Griekenland met Kinderen deel 3

Door Sabine Kuipers-van der Meer

Ons Griekse avontuur is natuurlijk niet compleet zonder te eilandhoppen in Griekenland. En dat doen we dan ook. We bezoeken achtereenvolgens Naxos, Santorini en Kreta.

Meivakantie

Hemelvaart

Zeb en Tycho op het strand van Naxos

Na een mooie rondreis over de Peloponnesos keren we weer terug naar Athene. Of, beter gezegd, Piraeus, de bij Athene liggende havenstad.

Hier stappen we op een grote veerboot, die ons in 6 uur naar Naxos vaart.

Het is behoorlijk druk op de boot, maar toch weten we met de groep een mooi plekje op het achterdek te bemachtigen. Hier kunnen we spelletjes doen, lezen, of gamen.

Ook genieten we van het uitzicht op de diverse eilanden waar we langs varen. Zeker als de veerboot na 5 uur een tussenstop maakt bij Paros. We bewonderen de mooie witte huisjes en kerkjes met blauwe koepels.

Zou het op Naxos ook zo mooi zijn?

Aankomst op Naxos

Het antwoord daarop krijgen we een uurtje later: ja, Naxos heeft ook van die mooie witte huisjes, typisch voor de Griekse cycladen eilanden.

Bij aankomst komt de maan op boven Naxos stad

Het is inmiddels donker geworden als de veerboot aanlegt. In de drukte lopen we naar buiten, waar een busje ons opwacht. Daar kan de bagage met mee, maar niet de hele groep. De rest gaat lekker lopen, het hotel is niet zo ver.

Het is druk in Naxos stad, zeker bij de haven. Maar dat is best gezellig. De vele toeristen en restaurantjes geven je wel direct een vakantie-gevoel.

Eenmaal bij het hotel is er wat gesteggel over de kamers. We hadden al gehoord dat dit niet het beste hotel van de reis zou zijn. Het is best charmant, maar de kamers zijn oud en de service is niet best.

We maken ons er niet al te druk om, we gaan snel het stadje weer in om wat te eten, en dan weer terug om te slapen.

Een heerlijk dagje strand op Naxos

De volgende dag gaan we doen waar de kinderen al een tijdje naar uitkijken: naar het strand! Na de drukke volle rondreis op de Peloponnesos is iedereen daar wel aan toe.

We huren een ligbed op Saint George beach

Saint George Beach, het strand van Naxos-stad, ligt op loopafstand dus we zijn er zo. Het is een mooi strand, met een aantal strandtentjes, en uitzicht op de veerboten die regelmatig aankomen.

We betalen voor een paar strandstoelen, en smeren de kinderen in die direct het water in gaan. Leuk om te zien hoeveel lol ze met elkaar hebben. Dat is het grote voordeel van zo’n groepsreis.

Zeb is bijna het water niet meer uit te krijgen. Tycho bouwt liever zandkastelen en doet spelletjes met de anderen. En wij genieten van de zon en een boek.

Fun op een banaan

De kids zitten er klaar voor

Dan zien de kinderen verderop een banaan achter een speedboot. Dat willen ze ook wel. En na enig aandringen gaan we overstag.

De voorpret is al groot. Het duurt even voordat ze aan de beurt zijn, maar dan gaan ze. Ze vinden het helemaal geweldig, zeker als ze ook nog een keertje met zijn allen omslaan.

Eigenlijk duurt het dan veel te kort. Als ze terugkomen is het “nog een keer” niet van de lucht. Maar uiteindelijk moeten ze het doen met de herinneringen. Ze blijven het er de rest van de vakantie nog over hebben.

De poort van Naxos

Een prachtige zonsondergang

Na een lange dag strand gaan we toch ook nog iets bezichtigen: de poort van Naxos.

Deze poort, eigenlijk Portala geheten, is de poort van de nooit afgebouwde tempel van Apollo. Hij ligt vlak bij de haven van Naxos, op een schiereilandje.

Bij zonsondergang komen alle toeristen hier naartoe om een fotootje te maken. En wij dus ook. Heel bijzonder is het verder niet, maar wel leuk. Bovendien hebben we ook mooi uitzicht op de stad van hier.

De jongens zijn niet meegegaan. Zij wachten in het hotel tot we terug zijn en gaan eten. Dat doen we bij een leuk restaurantje in de buitenlucht.

Verkennen we het eiland of…?

De volgende dag kunnen we het eiland gaan verkennen. Maar dan moeten we wel vroeg op om de bus te pakken. De rest van de groep doet dat wel, maar wij besluiten uit te slapen.

We wandelen rond het Venetiaanse kasteel

In plaats van het hele eiland verkennen we daarom alleen Naxos stad. En die stelt ons niet teleur.

We struinen door de nauwe en soms steile straatjes. We vinden leuke terrasjes, mooie uitzichten, souvenir- en speelgoedwinkeltjes en vermaken ons prima.

Het is een beetje zoeken om ook het Venetiaanse kasteel te vinden. Die is een beetje verstopt tussen alle straatjes. Het is ook niet heel bijzonder om te bezoeken ofzo, maar wel leuk om er zo langs te wandelen.

In de avond vinden we een leuk restaurantje waar ze voor Tycho glutenvrije pizza hebben. En op de terugweg blijven we nog even hangen bij een winkeltje waar ze speciale snoepjes maken. Leuk om te zien, ze zijn erg lekker en zo hebben we de perfecte souvenirs gevonden.

Op naar Santorini

Zicht op Santorini vanaf de zee

De volgende ochtend wandelen we nog even door het stadje, we eten nog een lekker broodje gyros, en dan stappen we op de veerboot die ons naar Santorini zal brengen.

Deze overtocht duurt wat minder lang. En wat ze zeggen is waar: de aankomst bij Santorini is spectaculair. Je vaart in feite de enorme krater van een vulkaan in. En je ziet de witte dorpjes op de kraterrand liggen.

Eenmaal in land zoeken we in de drukte onze bus. En deze slingert zich langzaam in de file over de haarspeldbochten naar boven. Eenmaal boven is het nog een kwartiertje rijden naar ons hotel.

En tot vreugde van de kids, en ook wel van ons, is daar een heerlijk zwembad. het duurt niet lang voordat iedereen er in ligt (of er naast) en er wordt fanatiek waterpolo gespeeld.

De zonsondergang in Fira

Tycho en Valerie bij de zonsondergang in Fira

Aan het eind van de middag nemen we de bus naar het plaatsje Fira. Wandelen had ook gekund, het blijkt maar 2 kilometer verderop te liggen.

Fira is het grootste dorp op Santorini. En hier heb je vele restaurantjes en winkeltjes met uitzicht op de mooie kraterrand.

Het is heerlijk om hier door de straatjes te struinen. En dan is er even later ook nog een prachtige zonsondergang. Onze fototoestellen maken overuren.

Als de zonsondergang geweest is nemen we plaats in een restaurantje. Je hebt hier niet de beste prijs/kwaliteit verhouding, maar vooruit. Je bent niet alle dagen in Santorini…

Massatoerisme op excursie naar de vulkaan

De toeristen verzamelen zich rond de krater

De volgende dag hebben we met de groep een excursie naar de vulkanische eilanden van Santorini geboekt. We worden naar de haven gebracht waar we plaats nemen in een mooie boot, die echter steeds voller wordt.

Eenmaal vol zetten we koers naar Nea Kameni. Na de gigantische ontploffing van de vulkaan rond 1700 voor Christus, is er weer een kleine vulkaan ontstaan in de krater: Nea Kameni.

Als onze boot aanlegt bij Nea Kameni, blijkt dat er nog vele andere boten vol toeristen zijn. En de grote massa toeristen verplaatst zich dus richting de top van de nieuwe vulkaan.

Tycho duikt in de zee bij de warm water bron

Het is heet, het is zwaar, er is veel wind en er zijn heel veel toeristen. Dit uitstapje is dus niet helemaal wat we ons er van hadden voorgesteld.

Toch is het wel leuk om de vulkaan te zien, en met name de kleine kraters waar wat stoom uitkomt.

Gelukkig maakt de boot ook nog een paar andere stops. Zo kunnen we even lekker zwemmen bij de warm water bron bij het kleinere eiland Palea Kameni.

En we hebben lunch op het wel bewoonde eiland Thirasia. Maar al met al was dit een beetje te veel massatoerisme voor het leuke.

Het prachtige Oía op Santorini

Zeb bewondert het uitzicht in Oia

Oía (spreek uit ie-aa) is het meest gefotografeerde dorp op Santorini. En dus moeten we daar ook eens een kijkje nemen.

We nemen de bus die langs Fira richting het Noorden rijdt. We hebben daarbij ook uitzicht op de Oostkant van Santorini, dat afloopt richting de zee. Het landschap is kaal, weinig groen te bekennen.

De bus zet ons af aan de rand van Oía, en we wandelen het dorp in. Al snel komen we in het centrum, dat langs de kraterrand ligt. We nemen wat te drinken op een terras, en schrikken van de prijzen. Terwijl we hier nog niet eens een heel mooi uitzicht hebben.

We poseren voor een gezinsfoto in Oia

Als we verder wandelen komen we bij de mooie plekjes van Oía. We zien de blauwe koepeltjes en uitzichten die we uit de vakantieboekjes kennen. En we schieten ook onze eigen foto’s natuurlijk.

We wandelen door naar de ruïne van het kasteel waarvandaan je de beste uitzichten hebt. Je weet niet waar je kijken moet zoveel mooie utizichten heb je hier naar alle kanten.

Als we genoeg foto’s hebben wandelen we weer terug. het wordt steeds drukker zo aan het eind van de middag. Iedereen komt speciaal voor de zonsondergang. Wij zorgen dat we dan weg zijn, maar niet voordat we nog een broodje gyros hebben gegeten. Bij de parkeerplaats, waar de prijzen een stuk vriendelijker zijn.

Red, black of white beach?

Op onze laatste dag in Santorini willen we iets van de beroemde stranden zien. Vooral Red Beach moet erg mooi zijn, hoewel we al weten dat het hier erg druk zal zijn.

We nemen de bus naar Akrotiri in het Zuiden van het eiland. Hiervandaan volgen we de bordjes naar Red Beach. Het blijkt nog een aardig eindje wandelen, maar de beloning zal mooi zijn…

Red Beach sucks!!

Niet dus. Wat een tegenvaller. Het uitzicht op de rode rotsen van Red beach is nog mooi. Maar als we door de drukte naar beneden klauteren, wacht ons alleen maar teleurstellingen.

Het water is vies. Het is met een lint afgeschermd, we mogen niet onder de overhellende rotsen zitten, en eigenlijk moet je doorlopen naar de drukte verderop bij de ligbedden. We hebben het heel snel gezien, en besluiten terug te keren.

Er zijn ook nog bootjes naar andere stranden, zoals White beach. Maar daar hebben we ook niet zoveel zin meer in. De andere stranden van Santorini zijn vooral zwart vanwege het vulkanische zand. We verwachten meer zwemplezier in ons zwembad te hebben.

Op naar Kreta

De snelle veerboot die ons naar Kreta bracht

Na een heerlijke duik in het zwembad worden we opgepikt door de bus die ons weer naar de haven van Santorini brengt. Dit keer wacht de snelle veerboot ons op om ons naar Kreta te brengen.

Op de snelle boot zitten we in een soort vliegtuigstoelen. Lopen is hier wat lastiger, en je wordt ook wat sneller zeeziek. Zeb heeft er wel wat last van maar houdt alles binnen. Als we een paar uurtjes later aankomen is het weer weg.

Op Kreta moeten we nog een paar uur met de bus naar Chania. We komen rond 10 uur ‘s avonds aan. We zijn moe, eten nog een tosti en een ijsje in het restaurant maar gaan dan snel naar bed.

Met de bus naar het strand

Tycho en Valerie spelen op het strand

We vinden dat het wel weer tijd is voor een strand-dagje. Hoewel er in Chania ook een stads-strand is, besluiten we de bus te nemen naar Aghia Marina, een mooi strand enkele kilometers verderop.

Dat is geen verkeerde keuze. Een mooi zandstrand met tot ver uit de kust nog ondiep water. Maar de kinderen verkiezen toch het zwembad dat er bij ligt.

Wij relaxen ondertussen op de strandbedjes, die net als het zwembad bij het hotel horen dat ook een restaurant aan het strand heeft. Als we daar drankjes bestellen en ook lunchen mogen we er gratis gebruik van maken, helemaal top!!

De lunch is ook nog eens overheerlijk, en niet duur. En als klap op de vuurpijl krijgen we bij de rekening een glaasje Ouzo. Daar zaten we de hele vakantie al op te wachten!

Superleuke wandeling door de Imbros kloof

Bij de entree van de Imbros kloof

Het beroemdste uitstapje op Kreta is een wandeling door de Samaria kloof. Die is voor kinderen wat lang, en dus verkiezen we een korter alternatief: de Imbros kloof.

We worden door een bus opgepikt en na een uur rijden afgeleverd op het beginput van de kloof. Daar begint ons avontuur, we zijn benieuwd wat de kinderen er van vinden.

En die vinden het van het begin af aan geweldig. Wandelen is niet hun ding, maar het bijbehorende klimmen en klauteren wel. En zo samen in de groep gaat dat prima.

De kinderen hebben zich verstopt maar zijn toch gevonden

Ze zijn vooruit gelopen en op een gegeven moment zijn we ze kwijt. Totdat ze hard lachend weer achter ons opduiken. Ze hadden zich verstopt, en dat tafereel herhaalt zich nog diverse keren.

Zo gaat de tijd hard en voor we het weten zijn we de prachtige kloof alweer uit. De bus brengt ons vervolgens naar Francokastello, een Venetiaans fort aan de zuidkust.

Hier lunchen we bij het restaurant aan het strand. En de dappere kinderen (waaronder Zeb natuurlijk) nemen een duik. Maar de wind is erg hard en je wordt op het strand gewoon gezandstraald. We kiezen er dus voor om wat sneller terug te gaan naar Chania dan gepland.

Het prachtige stadje Chania

Bij de mooie haven van Chania

‘s Avonds gaan we, evenals de avond ervoor, dineren in het stadje Chania. En de volgende dag kijken we er wat langer rond. Wat geweldig mooi is het hier!

Het oude centrum van Chania ligt rond een prachtige baai, de oude haven. Met talloze restaurants en winkeltjes aan de boulevard. En een mooi uitzicht op het vuurtorentje aan de ingang van de baai.

Achter de boulevard liggen talloze gezellige smalle straatjes. Om heerlijk in te struinen en te shoppen. Hier en daar is er ook een speeltuintje, en er is het mooie kerkplein. Dat alles tussen de oude stadsmuren.

Op de laatste dag bezoeken we ook nog het stads-strand. Het is wat druk, maar verder een prima strand. ‘s Avonds hebben we het afscheidsdiner bij de nieuwe haven.

En dan zit helaas onze reis in Griekenland er alweer op. De volgende ochtend vliegen we weer naar huis. Ben je ook geïnteresseerd in deze reis?

Bekijk de groepsreis in Griekenland van Djoser Family

Vind je deze pagina leuk? Klik op de knop hieronder!

(Zie je de knop niet? Log dan in op je Facebook account en/of geef Facebook toestemming om cookies te gebruiken)