108
Kaunertaler Gletsjer Oostenrijk
2473
Titel:
Kaunertaler Gletsjer Oostenrijk
Kaunertaler Gletsjer Oostenrijk
Inzender:
Rina Kuijf
Rina Kuijf
Beschrijving:
Afgelopen zomervakantie zijn wij een weekje in Tirol Oostenrijk geweest. Ik had van tevoren allerlei bezienswaardigheden opgezocht waaronder de Kaunertaler Gletsjer. Het leek mij fantastisch mooi om te zien en dus zijn wij 's morgens op tijd vertrokken er naartoe. De route er naartoe stond beschreven als adembenemend mooi met prachtige uitzichten en je moest tot een hoogte van 2750 meter rijden, nou de weg ernaartoe vond IK prachtig en zeker adembenemend, IK heb genoten van de rit er naartoe en ook vooral van de uitzichten, ik heb heel veel foto's gemaakt maar de rest van mijn gezin vond het dood eng, mijn man heeft dus hoogtevrees en in het begin ging het nog wel maar hoe hoger we gingen en hoe meer S bochten we kregen des te stiller hij werd en ik, ik had het eerst helemaal niet in de gaten totdat ik weer een prachtig uitzicht op het meer had en zei: kijk toch eens hoe mooi, mijn hart maakte steeds een sprongetje van geluk en mijn adrenaline was hoog maar toen hoorde ik gesniffel en keek om, daar zat mijn man achter het stuur, dikke zweetdruppels en tranen over zijn wangen van angst, daar zit je dan als enige te genieten van al het moois, totaal geen angst en niks in de gaten, toen ik hem zo zag kreeg ik wel heel erg medelijden met hem en stelde voor om terug te gaan want dit wilde ik echt niet, ik vond het echt zielig en dacht dan maar niet hoor, als je zo bang bent dan wil ik het niet maar nee, hij zette door en ging niet terug....... Voor mij, omdat ik het zo graag wilde, en we waren er nog niet we moesten nog wel een stukje, ik ben nog steeds heel trots op mijn man dat hij heeft doorgezet en zijn angst opzij heeft gezet voor mij! Eenmaal boven ben ik nog met vrienden met de Karlsochbann nog verder omhoog gegaan, naar 3150 meter hoog om daar het 3 landenpunt, Oostenrijk, Italië, Zwitserland te bewonderen. Mijn man bleef toen daar bij het restaurant met de kinderen wat drinken en eten en even in de speeltuin te spelen, als laatste hebben wij dan toch met elkaar deze prachtige foto laten maken op 2750 meter hoog. Deze dag vergeet ik nooit meer en zal mijn man altijd dankbaar zijn voor zijn doorzettingsvermogen om mij dit prachtige uitzicht niet te onthouden. De terugweg ging overigens een stuk beter, hij was zo weer beneden zonder angst en maakte zelfs grapjes, waarop ik zei, doe eens niet zo stoer, weet je nog de heenweg vanmorgen? 😉
Afgelopen zomervakantie zijn wij een weekje in Tirol Oostenrijk geweest. Ik had van tevoren allerlei bezienswaardigheden opgezocht waaronder de Kaunertaler Gletsjer. Het leek mij fantastisch mooi om te zien en dus zijn wij 's morgens op tijd vertrokken er naartoe. De route er naartoe stond beschreven als adembenemend mooi met prachtige uitzichten en je moest tot een hoogte van 2750 meter rijden, nou de weg ernaartoe vond IK prachtig en zeker adembenemend, IK heb genoten van de rit er naartoe en ook vooral van de uitzichten, ik heb heel veel foto's gemaakt maar de rest van mijn gezin vond het dood eng, mijn man heeft dus hoogtevrees en in het begin ging het nog wel maar hoe hoger we gingen en hoe meer S bochten we kregen des te stiller hij werd en ik, ik had het eerst helemaal niet in de gaten totdat ik weer een prachtig uitzicht op het meer had en zei: kijk toch eens hoe mooi, mijn hart maakte steeds een sprongetje van geluk en mijn adrenaline was hoog maar toen hoorde ik gesniffel en keek om, daar zat mijn man achter het stuur, dikke zweetdruppels en tranen over zijn wangen van angst, daar zit je dan als enige te genieten van al het moois, totaal geen angst en niks in de gaten, toen ik hem zo zag kreeg ik wel heel erg medelijden met hem en stelde voor om terug te gaan want dit wilde ik echt niet, ik vond het echt zielig en dacht dan maar niet hoor, als je zo bang bent dan wil ik het niet maar nee, hij zette door en ging niet terug....... Voor mij, omdat ik het zo graag wilde, en we waren er nog niet we moesten nog wel een stukje, ik ben nog steeds heel trots op mijn man dat hij heeft doorgezet en zijn angst opzij heeft gezet voor mij! Eenmaal boven ben ik nog met vrienden met de Karlsochbann nog verder omhoog gegaan, naar 3150 meter hoog om daar het 3 landenpunt, Oostenrijk, Italië, Zwitserland te bewonderen. Mijn man bleef toen daar bij het restaurant met de kinderen wat drinken en eten en even in de speeltuin te spelen, als laatste hebben wij dan toch met elkaar deze prachtige foto laten maken op 2750 meter hoog. Deze dag vergeet ik nooit meer en zal mijn man altijd dankbaar zijn voor zijn doorzettingsvermogen om mij dit prachtige uitzicht niet te onthouden. De terugweg ging overigens een stuk beter, hij was zo weer beneden zonder angst en maakte zelfs grapjes, waarop ik zei, doe eens niet zo stoer, weet je nog de heenweg vanmorgen? 😉
Beschrijving:
Afgelopen zomervakantie zijn wij een weekje in Tirol Oostenrijk geweest. Ik had van tevoren allerlei bezienswaardigheden opgezocht waaronder de Kaunertaler Gletsjer. Het leek mij fantastisch mooi om te zien en dus zijn wij 's morgens op tijd vertrokken er naartoe. De route er naartoe stond beschreven als adembenemend mooi met prachtige uitzichten en je moest tot een hoogte van 2750 meter rijden, nou de weg ernaartoe vond IK prachtig en zeker adembenemend, IK heb genoten van de rit er naartoe en ook vooral van de uitzichten, ik heb heel veel foto's gemaakt maar de rest van mijn gezin vond het dood eng, mijn man heeft dus hoogtevrees en in het begin ging het nog wel maar hoe hoger we gingen en hoe meer S bochten we kregen des te stiller hij werd en ik, ik had het eerst helemaal niet in de gaten totdat ik weer een prachtig uitzicht op het meer had en zei: kijk toch eens hoe mooi, mijn hart maakte steeds een sprongetje van geluk en mijn adrenaline was hoog maar toen hoorde ik gesniffel en keek om, daar zat mijn man achter het stuur, dikke zweetdruppels en tranen over zijn wangen van angst, daar zit je dan als enige te genieten van al het moois, totaal geen angst en niks in de gaten, toen ik hem zo zag kreeg ik wel heel erg medelijden met hem en stelde voor om terug te gaan want dit wilde ik echt niet, ik vond het echt zielig en dacht dan maar niet hoor, als je zo bang bent dan wil ik het niet maar nee, hij zette door en ging niet terug....... Voor mij, omdat ik het zo graag wilde, en we waren er nog niet we moesten nog wel een stukje, ik ben nog steeds heel trots op mijn man dat hij heeft doorgezet en zijn angst opzij heeft gezet voor mij! Eenmaal boven ben ik nog met vrienden met de Karlsochbann nog verder omhoog gegaan, naar 3150 meter hoog om daar het 3 landenpunt, Oostenrijk, Italië, Zwitserland te bewonderen. Mijn man bleef toen daar bij het restaurant met de kinderen wat drinken en eten en even in de speeltuin te spelen, als laatste hebben wij dan toch met elkaar deze prachtige foto laten maken op 2750 meter hoog. Deze dag vergeet ik nooit meer en zal mijn man altijd dankbaar zijn voor zijn doorzettingsvermogen om mij dit prachtige uitzicht niet te onthouden. De terugweg ging overigens een stuk beter, hij was zo weer beneden zonder angst en maakte zelfs grapjes, waarop ik zei, doe eens niet zo stoer, weet je nog de heenweg vanmorgen? 😉
Afgelopen zomervakantie zijn wij een weekje in Tirol Oostenrijk geweest. Ik had van tevoren allerlei bezienswaardigheden opgezocht waaronder de Kaunertaler Gletsjer. Het leek mij fantastisch mooi om te zien en dus zijn wij 's morgens op tijd vertrokken er naartoe. De route er naartoe stond beschreven als adembenemend mooi met prachtige uitzichten en je moest tot een hoogte van 2750 meter rijden, nou de weg ernaartoe vond IK prachtig en zeker adembenemend, IK heb genoten van de rit er naartoe en ook vooral van de uitzichten, ik heb heel veel foto's gemaakt maar de rest van mijn gezin vond het dood eng, mijn man heeft dus hoogtevrees en in het begin ging het nog wel maar hoe hoger we gingen en hoe meer S bochten we kregen des te stiller hij werd en ik, ik had het eerst helemaal niet in de gaten totdat ik weer een prachtig uitzicht op het meer had en zei: kijk toch eens hoe mooi, mijn hart maakte steeds een sprongetje van geluk en mijn adrenaline was hoog maar toen hoorde ik gesniffel en keek om, daar zat mijn man achter het stuur, dikke zweetdruppels en tranen over zijn wangen van angst, daar zit je dan als enige te genieten van al het moois, totaal geen angst en niks in de gaten, toen ik hem zo zag kreeg ik wel heel erg medelijden met hem en stelde voor om terug te gaan want dit wilde ik echt niet, ik vond het echt zielig en dacht dan maar niet hoor, als je zo bang bent dan wil ik het niet maar nee, hij zette door en ging niet terug....... Voor mij, omdat ik het zo graag wilde, en we waren er nog niet we moesten nog wel een stukje, ik ben nog steeds heel trots op mijn man dat hij heeft doorgezet en zijn angst opzij heeft gezet voor mij! Eenmaal boven ben ik nog met vrienden met de Karlsochbann nog verder omhoog gegaan, naar 3150 meter hoog om daar het 3 landenpunt, Oostenrijk, Italië, Zwitserland te bewonderen. Mijn man bleef toen daar bij het restaurant met de kinderen wat drinken en eten en even in de speeltuin te spelen, als laatste hebben wij dan toch met elkaar deze prachtige foto laten maken op 2750 meter hoog. Deze dag vergeet ik nooit meer en zal mijn man altijd dankbaar zijn voor zijn doorzettingsvermogen om mij dit prachtige uitzicht niet te onthouden. De terugweg ging overigens een stuk beter, hij was zo weer beneden zonder angst en maakte zelfs grapjes, waarop ik zei, doe eens niet zo stoer, weet je nog de heenweg vanmorgen? 😉
Er zijn geen reacties.
U dient ingelogd te zijn om een reactie te kunnen geven!